Srednjovekovni manastiri i crkve su deo kulture kojim se Srbija ponosi. Na raskršću Istoka i Zapada, Srbija je oduvek bila mesto susreta naroda koji su za sobom ostavljali tragove duhovnosti, arhitekture i kulture. Srpski manastiri, od Studenice i Sopoćana, Žiče, Manasije i fruškogorskih manastira do Pećke patrijaršije, podizani su tokom srednjeg veka, a danas svedoče o usponu i padu srpskog carstva i države. Gradili su ih vladari dinastije Nemanjić u slavu Pravoslavnim svecima, ali i kao svoja večna konačišta. Manastiri su ukrašeni bogatim i reprezentativnim freskama i zidnim slikarstvom koje prikazuje živote svetaca i ktitora zadužbina. Jedna od najpoznatijih fresaka je Beli anđeo, deo veće kompozicije iz crkve Vaznesenja Hristovog u manastiru Mileševa, koju je UNESCO stavio na listu svetske zaštićene baštine. Ta freska poslata je u svemir kao predstavnik kulture stanovnika planete Zemlje.